Malarstwo?
Victoria Frances i Peter Paul Rubens.

Ja poza "standardowymi" Frances i OrtegÂą lubiĂŞ sztukĂŞ z okresow, ktĂłre mnie najbardziej interesujÂą, czyli z epok ciemnych, uczuciowych, irracjonalnych:
Âśredniowiecze (zwÂł. dojrzaÂły gotyk - XIII. i XIV. stulecie, przykÂłady: katedra Âśw. Wita w Pradze, katedra w Chartres; przedstawienia taĂącow Âśmierci i wszelkich motywĂłw przemijania, sÂądy ostateczne, Âżycie pozagrobowe),
barok (motywy vanitas w malarstwie, zwÂł. w martwych naturach, i tu krĂłlujÂą bracia Claesz, wszelkie nawiÂązania do Âśmierci; peÂłna przepychu i udziwnieĂą architektura barokowa, zwÂł. koÂścielna; Âżywa kolorystyka i ruch na obrazach Rubensa),
romantyzm (zwÂł. peÂłne wzniosÂłoÂści przedstawienia natury i mocy ÂżywioÂłow, ktore malowaÂł William Turner, mroczne i nastrojowe obrazy Caspara Davida Friedricha, polski portrecista Mickiewicza, Walenty WaĂąkowicz, ktory sportretowaÂł naszego wieszcza w chwili zamyÂślenia i natchnienia),
koniec XIX w.-Belle Epoque-Fin de Siecle (czasy wielkiego rozkwitu sztuki, gdy ludzie Âżyli sztukÂą... Impresjonizm, zwÂł. peÂłne niewymuszonego wdziĂŞku obrazy E. Degasa i A. Renoira, peÂłne mocnych kolorĂłw i Âżycia; secesja i symbolizm, z caÂłym swym niewysÂłowionym piĂŞknem i tajemniczoÂściÂą - czeski malarz Alfons Mucha i polscy artyÂści S. WyspiaĂąski, E. OkuĂą, V. Hoffman, takÂże Klimt; prerafaelici i ich peÂłne uczuciowoÂści magiczne ilustracje mrocznych Âśredniowiecznych legend; mroczny ekspresjonizm i symbolizm w wydaniu E. Muncha; architekturĂŞ neogotyckÂą; przejmujÂącÂą smutkiem architekturĂŞ cmentarnÂą, np. cmentarz w JihlavĂŹ w Czechach).

InteresujÂą mnie tez ÂźrodÂła impresjonizmu (realizm w wydaniu Courbeta, Corota itd., dawna sztuka japoĂąska, zwÂł. ukiyou-e...), postimpresjonizm (peÂłne Âżycia i wewnĂŞtrznego niepokoju dzieÂła Van Gogha; dekadenckie w nastroju grafiki Tolouse-Lautreca...), wizyjne i baÂśniowe obrazy Chagalla; rokoko (Boucher, Fragonard, Watteau, ktorzy lekko w pastelowych barwach przedstawiali beztroskie Âżycie dworĂłw i atmosferĂŞ sielanek); ekspresjonizm Oskara Kokoschki; skandalizujÂące akty Egona Schiele...

Kocham chodziĂŚ do muzeĂłw sztuki, jak oglÂądaÂłam wystawĂŞ wszystkich dzieÂł WyspiaĂąskiego zgromadzone w Muzeum Narodowym ze wszystkich zbiorĂłw polskich muzeĂłw albo Muzeum im. Leona WyczoÂłkowskiego ze wszytkimi zbiorami jego grafiki, sztuki uÂżytkowej, rysunku i malarstwa, byÂłam tak poruszona piĂŞknem tej sztuki, Âże prawie plakaÂłam...

Zbieram te¿ ksi¹¿ki o moich ulubionych artystach, mam mnostwo albumów i ksi¹¿ek o historii sztuki. Kosztowne hobby Ale kocham podziwiaÌ sztukê i nie ¿al mi wydaÌ stówy na kolejny album. Interesujê sie te¿ biografiami artystów, gdy¿ biografie s¹ kluczem do zrozumienia dzie³ artysty, poza tym wielcy artyœci zwykle s¹ niezwyk³ymi, fascynuj¹cymi osobami. To kolekcjonerstwo ksi¹¿ek na temat historii sztuki zacz¹³ mój ojciec, podobnie do mnie wra¿liwy na piêkno uwiecznione na papierze i p³ótnie.

Interesujê siê te¿ (a na moim kierunku studiow mogê pog³êbiaÌ sw¹ wiedzê na ten temat) drukarstwem, krojem czcionek (moje ulubione to czcionka gotycka, wyd³u¿ona, lekka minusku³a papieska, ozdobna czcionka secesyjna i elegancka antykwa Pó³tawskiego), zdobnictwem i ilustratorstwem ksi¹¿ek i czasopism (zw³. ilustratorstwo prerafaelitów, secesyjne, miniatury œredniowieczne itd. W Polsce pod koniec XIX w. by³y piêknie ilustrowane i ozdabiane czasopisma przez Okunia, Wyspiaùskiego, Mehoffera...; czarodziejskie w nastroju ilustracje Idy Rentoul Outhwaite), oprawa ksi¹¿ek (zw³. œredniowieczne, ciê¿kie skórzane oprawy z klamrami i okuciami oraz eleganckie wydania kolekcjonerskie ksi¹¿ek z XIX w.)

DÂługo jeszcze mogÂłabym pisaĂŚ o sztuce, dla mnie ten temat nie ma koĂąca, ale nikt mnie nie rozumie... Jak jestem w jakiejÂś grupie znajomych i ktoÂś wspomina coÂś o sztuce, jak zaczynam mowiĂŚ, zamienia siĂŞ to w monolog, bo po prostu nic nie wie, o czym ja mowiĂŞ, nikt juÂż nie docenia sztuki i maÂło kto coÂś o niej wie...

ÂŻe tak powiem,wyje**ne w kosmos! xD

Fantasmagoria, teÂż uwielbiam Vermeera, interesowaÂłam siĂŞ teÂż jednym z perfekcyjnych faÂłszerzy obrazĂłw Vermeera (niestety, nie pamiĂŞtam jego nazwiska). OgĂłlnie interesujĂŞ siĂŞ teÂż historiÂą faÂłszerstw dzieÂł sztuki, bo dobre faÂłszerstwo to teÂż sztuka.

Fantasmagoria, tak, dobrze, ¿e mi przypomnia³aœ jego nazwisko. By³am nawet na takim wyk³adzie na moim uniwersytecie na temat fa³szerstw sztuki, g³ównie w³aœnie na temat tej osoby. Widzia³am te¿ niedawno ksi¹¿kê na jego temat, muszê przeczytaÌ.

Dla Marie Johane (o ile tak siĂŞ to pisze)

InteresujĂŞ siĂŞ malarstwem, ale niektĂłrych twĂłrcĂłw nie cierpiĂŞ (pozytywizm - blee). Bardzo podobajÂą mi siĂŞ dzieÂła romantycznych artystĂłw - bo pokazujÂą wiĂŞksze wartoÂści, nie wystarczy spojrzeĂŚ na nie ot tak, a trzeba siĂŞ w nie nieco zag³êbiĂŚ. Przy tym nie sÂą "przesadzone", nie malowali ich jacyÂś wykolejeĂący z pomieszaniem w gÂłowie. Po zwiedzeniu muzeum w Sanoku, zainteresowaÂłem siĂŞ obrazami BeksiĂąskiego - bardzo g³êbokie, przy tym piĂŞkne obrazy, szczegĂłlnie te z poczÂątku twĂłrczoÂści; póŸniejsze sÂą trochĂŞ zbyt... hmm... ciĂŞÂżkie, przytÂłaczajÂące... V. Frances? Pojawia siĂŞ u wiĂŞkszoÂści gotĂłw. Jest najbardziej znanÂą malarkÂą w naszym  gronie, jak mniemam. Jej dzieÂła sÂą inne, alternatywne, ale w zasadzie trochĂŞ... ograniczone. Autorka ma ogromny talent, ale maluje chyba tylko wÂąpierze (tak, wÂąpierze - nie wampiry; mam sÂłowiaĂąskie korzenie i jestem z tego dumny). WiĂŞkszoÂści malowanych przez niÂą postaci z ust wylewa siĂŞ krew, wszystkie majÂą blade, upiorne twarze. Do pewnego stopnia to jest ciekawe, ale jej kaÂżdy nowy obraz od poprzedniego niczym siĂŞ nie ró¿ni.

Co do Victorii, to muszĂŞ powiedzieĂŚ Âże teÂż nie darzĂŞ jej szczegĂłlnÂą sympatiÂą, wrĂŞcz przeciwnie.