Mi też szkoda tych ubrań i tak raczej bym ich nie sprzedała, najwyżej te wartościowsze

Ja ewoluowałam w stronę mojego obecnego stylu gdzieś tak od 14stego roku życia, przechodząc przez "bluza jak worek, bojówki i glany" , przez heavy metal, przez "hardkorowy" gotyk aż do teraz, kiedy stanowię jakąś hybrydę opierającą się na baśniowości i lekkim gotyku. Czyli niekoniecznie biegam na wydział w gorsecie ze stalowymi fiszbinami i ustami umalowanymi na czarno, ale gotycką spódniczkę, glany (tylko nie latem ) czy jakąś czaszeczkę tu i tam, chętnie. Rzeczy związane ze "starymi" stylami zwykle zajeżdżałam na śmierć lub wyrastałam, jednak nastoletni człowiek bywa, że zmienia kształty od czasu do czasu.
W sumie nie ma tak, że mam w szafie ciuch TYLKO czarne i gotyckie. Wśród "normalnych" ubrań też jest pewna pula akceptowalnych przeze mnie rzeczy - głównie mówię o stylu mocno retro, czyli rzeczy pachnące XIX wiekiem - koronki, perły itp - często białe czy kremowe, a nie czarne. Całkiem nowoczesne ubrania też bywają strawne, ale muszą mieć oczywiście określoną, akceptowalną przeze mnie kolorystykę i krój (nic zbyt krzykliwego i nic zbyt prostego w kroju, bo kocham koronki, falbanki, przetarcia, zagięcia, łańcuszki i ten cały majdan). Moim zdaniem wręcz warto mieć w szafie coś bardziej uniwersalnego.

Powiedzmy, że nim stałem się gothem, nie reprezentowałem innego stylu. Byłem zwykłym takim chłopakiem. Chodziłem do prywatnej szkoły sportowej, musiałem się więc prezentować. Najczęściej więc nosiłem czarne spodnie w kant, ewentualnie czarne dżinsy, do tego biała koszula, marynarka lub sweter. Eleganckie buty itd. W ciuchów tych wiele mi pozostało, garnitury mam nadal, z dżinsów też mie sporo zostało, tym bardziej, że nie miałem kiedy z tego wyrosnąć, bo przybył mi, aż centymetr wzrostu, od VI klasy podstawówki. Jak miałem wtedy 1,80 cm, tak mam teraz 1,81 cm. Ciuchy więc się ostały. Oczywiście, nie służą tak jak kiedyś, ale nadal mam je w szafie.

Ja po prostu to czego nie chcę daję mamie a ona przekazuje to jakiejś swojej znajomej która z kolei daje to różnym biednym rodziną ^^
Ale przed tym przekazywaniem przegląda je moja siostra (która ma 26 lat xD) ewentualnie bratowa

Te stare, kolorowe ubranaka porozdawałam po córkach koleżanek mojej mamy. Miałam wtedy około... 12/13. Po trzech latach (czyli niedawno) przyszła faza: chcę mieć spokój z rodzicami, olać gotyk zostaję "normalna" przynajmniej do studiów. Wytrzymałam pół roku. Na szczęście nie wyrzuciłam, nie sprzedałam, nie oddałam moich ukochanych, mrocznych ciuszków, ale teraz moja szafa wygląda dziwnie: pół "na czasie", pół gotycko...

Od piątej-szóstej klasy podstawówki ubieram się na czarno. Na początku to były po prostu zwykłe czarne ubrania, dopiero z czasem zaczęły wchodzić koronki, koszule z żabotami, sukienki z szerokimi rękawami, dekolty w łódkę, wszystkie gotyckie dodatki, zdobienia, krzyże i te sprawy. Nie miałam więc problemu ze starymi rzeczami, bo styl zmieniałam stopniowo, w okresie w którym jeszcze rosłam, więc i z ubrań wyrastałam. Wtedy martwiła się tym co z nimi zrobić mama.

Ciekawe moim zdaniem jest to, jak ludzie potrafia sie przerzucic z jednego stylu na drugi w ciagu jednego dnia. Fascynujace
Coz, ja odkad sama zaczelam decydowac o swoim ubiorze(czyli od podstawowki ) lubilam ciemne ubrania, wiec nic w sumie z nimi nie musialam robic, powyrastalam z nich i tyle. Mam tez kilka(nascie) kolorowych koszulek, bluz, etc. niektore nie pamietam nawet skad, wiekszosc jest stara. Nosze je po prostu po domu, na silownie, albo zeby pojechac do supermarketu po bulki na 10 minut i nie chce mi sie stroic albo wyciagac moich standardowych ubran(mam cos takiego ze nie lubie zakladac jednej bluzki 2 razy, mam opory. A prac cos po godzinie noszenia tez nie bardzo, wiec elegantsze ubrania nosze na codzien, a na chwilowe wyjscie takie lekko sprane dziadostwa