Raczej nie zd¹¿ysz siê przygotowaÌ ( ale ¿yczê ci jak najlepiej ), bo œmierÌ przychodzi nagle i nie spodziewanie. Zaobrazuje ci to na przyk³adzie zapa³ki, cz³owiek jest jak ten ogieù zapalony w tej zapa³ce, wystarczy dmuchniêcie by ogieù zgas³

Ostatnio edytowany przez Samael (2012-08-07 20:56:06)

Wiesz kaÂżdemu jest pisana godzina, nie wiesz czy jeszcze twoja babcia jutro siĂŞ obudzi, powinnaÂś siĂŞ cieszyĂŚ, Âże jeszcze jÂą masz, bo jak stracisz, to zostanÂą wspomnienia i zdjĂŞcia

No i wÂłaÂśnie o to chodzi, Âże ÂśmierĂŚ zawsze jest z jednej strony "nagÂła i niespodziewana", bo nie wie siĂŞ, kiedy siĂŞ umrze, a z drugiej strony zawsze "nienagÂła i spodziewana", bo kaÂżdy myÂślÂący czÂłowiek wie o tym i spodziewa siĂŞ tego, Âże moÂże umrzeĂŚ w kaÂżdej chwili, wiĂŞc jaki sens majÂą sÂłowa "od nagÂłej i niespodziewanej Âśmierci", skoro takiej Âśmierci po prostu nie ma?

Ja caÂły czas myÂślĂŞ o tym, Âże w kaÂżdej chwili mogĂŞ umrzeĂŚ w jakikolwiek sposĂłb. Takie to dziwne?

Mi nagÂła i niespodziewana ÂśmierĂŚ  kojarzy siĂŞ z takÂą, w momencie ktĂłrej byÂłoby siĂŞ w stanie grzechu Âśmiertelnego. Widmo takiej Âśmierci przeraÂża najbardziej, przynajmniej wierzÂących. Niewiele mi od takiej brakowaÂło, gdy w innej pracy tuÂż przede mnÂą spadÂł 2 - metrowy Âścisk stolarski. DosÂłownie o krok od Âśmierci. Wydarzenie byÂło tak piorunujÂące, iÂż staÂłem patrzÂąc siĂŞ na le¿¹ce narzĂŞdzie, i nawet nie byÂłem w stanie opieprzyĂŚ osobĂŞ ktĂłra go zamocowaÂła tak Âźle, iÂż spadÂł.
Rzadko to w sumie wspominam. Chocia¿ od jakiegoœ czasu temat œmierci pojawia siê w sumie, i cz³owiek zaczyna zdawaÌ sobie sprawê, i¿ wyje¿d¿aj¹c w drogê œmierÌ zajmuje czasem miejsce pasa¿era... Jest twoim towarzyszem podró¿y... Kierowca samochodu pewnie o tym nie myœli, ma wiêksze szanse na prze¿ycie w momencie wypadku. Na motorze sprawa wygl¹da inaczej i b³¹d mój lub b³êdnego kierowcy mo¿e przyprawiÌ o œmierÌ.

Nie. Co prawda bardzo ciekawi mnie jak to jest... ale nie. Nie mog³abym skazaÌ rodziny i przyjació³ na takie cierpienie, nawet jeœli bym wróci³a. Zreszt¹ na pewno by mnie to zmieni³o... a nie wiem, czy w pozytywnym, czy negatywnym sensie.

Ale wyobraÂźcie sobie jak szczĂŞÂśliwi byliby Wasi bliscy gdyby dowiedzieli siĂŞ, Âże jednak Âżyjecie. To w pewnym sensie wynagrodziÂło by im to cierpienie. MyÂślĂŞ, Âże Âśmierc kliniczna to przeÂżycie bardzo ciekawe. ChciaÂłabym czegoÂś takiego doÂświadczyc. A co do bliskich - rzeczywiÂście, co poniektĂłrzy by siĂŞ dosÂłownie pochorowali ze zmartwienia. WiĂŞc jeÂśli miaÂłabym na to wpÂływ, to wybraÂłabym Âśmierc klinicznÂą, ktĂłra trwa jak najkrĂłcej. Tak, wiem egoistka ze mnie <3

Œmierci nie da siê zinterpretowaÌ. Tak naprawdê nie wiemy, czym jest. Mo¿na by na ten temat dyskutowaÌ d³ugo i mówiÌ, ¿e jest wybawieniem od bólu, od cierpienia i tego œwiata... a sk¹d wiecie, ¿e po niej bêdzie lepiej? Czemu tak bardzo ludzie chc¹ siê pozbyÌ bólu? To dziêki niemu jeszcze czujemy, ¿e œwiat nie jest przes³odzony. Nie wiem jak wam, ale mi siê nie spieszy umrzeÌ, chocia¿ czasem bym chcia³a. Samej œmierci siê nie bojê, lecz tego, co nast¹pi po niej. Bojê siê, ¿e utknê gdzieœ w pustce, tak, jak zawsze siê obawia³am, sama, a¿ w koùcu zwariujê.. i tak przez ca³¹ wiecznoœÌ krzyczeÌ w pustkê mi przyjdzie.
ChcĂŞ wyszaleĂŚ siĂŞ tutaj,by potem mieĂŚ na zapas wszystkiego po trochu.