Lubię widok spływającej krwi, w jakiś dziwny sposób lubię też sceny samobójstwa popełnianego przez przebicie serca mieczem (krew tryskająca przez przebite na wskroś ciało). Interesują mnie poszczególne etapy rozkładu zwłok, czytam sporo na ten temat. Interesuję się też śmiercią pod kątem filozoficznym. Z jednej strony śmierć mnie przeraża, a z drugiej fascynuje. Mam pewną osobliwą obsesję związaną ze śmiercią, boję się rozkładu ciała, przeraża mnie to naprawdę... Ciało, o które ktoś dbał za życia, pielęgnował, które było przez innych podziwiane i pożądane, staje się pożywieniem najobrzydliwszych robaków i rozsypuje w pył... Podobnie mam lęk przed odgłosem bicia serca i uczuciem ruchu tętnic, jak też nienawidzę odgłosu tykających zegarów. Zawsze mam wrażenie, że to serce, które bije, zaraz ustanie, w tych tętnicach krew płynąca się zatrzyma, a te tykające zegary wybiją ostatnią godzinę...

johanaXIII napisał:

Lubię widok spływającej krwi, w jakiś dziwny sposób lubię też sceny samobójstwa popełnianego przez przebicie serca mieczem (krew tryskająca przez przebite na wskroś ciało). Interesują mnie poszczególne etapy rozkładu zwłok, czytam sporo na ten temat. Interesuję się też śmiercią pod kątem filozoficznym. Z jednej strony śmierć mnie przeraża, a z drugiej fascynuje. Mam pewną osobliwą obsesję związaną ze śmiercią, boję się rozkładu ciała, przeraża mnie to naprawdę... Ciało, o które ktoś dbał za życia, pielęgnował, które było przez innych podziwiane i pożądane, staje się pożywieniem najobrzydliwszych robaków i rozsypuje w pył... Podobnie mam lęk przed odgłosem bicia serca i uczuciem ruchu tętnic, jak też nienawidzę odgłosu tykających zegarów. Zawsze mam wrażenie, że to serce, które bije, zaraz ustanie, w tych tętnicach krew płynąca się zatrzyma, a te tykające zegary wybiją ostatnią godzinę...

Pięknie to opisałaś, naprawdę. A co do widoku krwi... Oglądałam filmiki przedstawiające seppuku. Epickie.

Naprawdę Johano pięknie się wypowiadasz na te tematy. Jestem pełna podziwu.

Ja też uwielbiam samobójstwo przez przebicie sztyletem... To takie romantyczne dla mnie... Wręcz epickie

Moim marzeniem jest umrzeć przez to, ze jakiś fortepian walnie mi w łeb.  Mogą być organy.

Epicko wręcz.
Ja marzyłam zawsze o samobójstwie przy pełni księżyca w ciemnym pokoju w zimową noc.
Samobójstwo przez podcięcie żył wzdłuż.

Arisu, ale trumny nie ma, tylko urna, a ja chyba jednak wolałabym trumnę...

Scarlett, dzięki, samo mi to przychodzi. Myśl o śmierci daje życie moim myślom i ożywia moją wyobraźnię. Szkoda, że tylko o śmierci umiem ładnie pisać...

A ja jeszcze nie wiem, jak bym chciała umrzeć, ciągle się zastanawiam. Szczególnie się zastanawiam, czy bym chciała być świadoma tego, że umieram.

Też jestem pełna podziwu dla twej wypowiedzi .
Jeżeli chodzi o mnie to chciałabym aby był wieki Dąb pod nim wielki pomnik anioła z uśmiechem z obok niego diabła z smutkiem (taki kontrast) , czarna mała krypta w środku efekt jakby krwi - rozstrzelanie .
Mój wiersz w środku na ścianie - wygrawerowany list do innych i ogromna trumna z moją postacią .