to całkiem dochodowe, moja znajoma robi japońskie ozdoby i ma drugą pensję z tego

nie jestem pr0, ale mogę kilka uwag rzucić, jeśli będziesz chciała.

Pamiętam jak kiedyś miałem roznosić ulotki dla PiSu - taka jesienna robota. Poseł kazał mi się zrobić na skina (wystarczyły mu skóra i glany) i groźnie wyglądać, a ja się z niego śmiałem. Zgodziłem się, ale tylko raz. Ludzie na mnie pluli, a ja tłumaczyłem, że tylko to roznoszę. Następnym razem będę reklamować KNP - jeśli będą mieli jakiekolwiek ulotki czy plakaty

Ja od zawsze i na zawsze pracy będę unikać. Nie mam ochoty, ani czasu, marnować 5, czy 6 dni w tygodniu po 8 godzin, plus dojazdy, za jakiś marny 1000, czy nawet 1500 zł. Od zawsze kombinowałem i tak jest i teraz. Kasy mam na wszystko co trzeba i czasu też, chwilami, aż nadmiar i wtedy męczę Rayne smsami, bo nie mam co zrobić z rękoma. Na giełdę pojadę co niedziele na 8-9 godzin, zarobie minimum 100 zł. Cztery takie giełdy to już 400 zł. Ankiety na boku porobię, 20 zł, od sztuki, tygodniowo zrobię 5 z czego każda zajmie mi 20 minut, to w sumie "aż" 100 minut tygodniowo, a zarobie stówę. I tak cały miesiąc to już kolejne 400 zł. Dorobie, ciuchy poprzerabiam, cuda inne posprzedaje i nagle jest te 1500 zł miesięcznie, czasem więcej przy nakładzie miesięcznym nieprzekraczającym 72 godzin, włącznie z dojazdami, przeróbką ciuchów, tworzeniem pudełek i szkatuł. Więc po co pracować, jak mam taki luksus? XD

A co tu jest do współczucia? Mam święty spokój, nie tracę czasu, robię to co lubię, czego więcej pragnąć?

Praca to jednak swoiste wymuszenie. Musisz robić coś, dla kogoś, w jakimś celu i jeszcze być za to odpowiedzialnym. To nie dla mnie, nie słucham i nie znoszę nakazów, terminów, ponagleń, to kompletnie nie dla mnie, ja muszę być sobie bogiem, że tak powiem. Wychodzę z prostego założenia, że jak sam czegoś nie zrobię, na moją modłę, po mojemu, to kto inny za przeproszeniem "spieprzy". Dlatego nie jestem skłonny do współpracy, jestem indywidualistą. A "coś", o co się mnie prosi, czy wymaga, to mogę zrobić dla ukochanej osoby, nie zaś dla pracy, szefa, firmy, nie są tego warci.
A rozwój? Niemalże ciągły. Handluję koszulkami muzycznymi i bluzami. Asortyment poszerzam, czyli rozwijam, doszły bandany i łańcuchy kolcze. Ponadto handluję książkami, kamieniami szlachetnymi, minerałami i ciuchami. Na giełdzie na której spędzam po te 8-9 godzin tylko co niedziele, poznaje nowych ludzi, zawieram kontakty, także biznesowe, choć zaczepiam i klientki kupujące ode mnie, rozwijając zatem swoje życie towarzyskie. Ankiety to również dobry sposób, zdobywam kontakty i znajomości, poszukując kolejnych respondentów. To znów rozwój. Imając się wielu zajęć poszerzam swoje horyzonty i ciągle uczę się nowych rzeczy. Hodując karmówkę dla gadów, okey, zaczynałem od drewnojadów, musiałem zdobyć wiedzę jak się nimi zajmować, później świerszcze, karaczany, mączniaki, szarańcze i tak z każdą kolejną hodowlą rozwijam swoją wiedzę, a zatem i siebie, uczę się nowych umiejętności. Przy tym ciągle zarabiam. I ciągle coraz więcej, a czasu mi nie ubywa. A o owy dbam szczególnie, bo nie zamierzam dopuścić, do sytuacji, że będę się musiał zastanawiać, czy mam na coś czas, czy nie, lub z czego zrezygnować z braku czasu. To dla mnie nie dopuszczalne. Inna już sprawa, nie jestem w stanie sobie wyobrazić, że praca mnie ogranicza czasowo. Załóżmy, że miałbym w niej być od 6 do 14, a co jeśli akurat w tym czasie Rayne będzie potrzebowała bym był obok? Co ja jej powiem? Że nie mogę? Nie dopuszczalne. Kocham więc jestem zawsze wszędzie i o każdej porze, dlatego nie mogę być zależny od czegokolwiek czasowo, aby być zawsze w pogotowiu dla najbliższej osoby. Przerabiam ciuchy, a więc kolejna umiejętność - podstawy krawiectwa, którą też rozwijam, aby stawać się w tym lepszym, podejmuję się coraz trudniejszych przeróbek. Produkcja drewnianych szkatuł i pudełek ozdobnych wymaga z kolei umiejętności obsługi szlifierki kątowej, czy wyrzynarki do drewna, to znów rozwój, bo trzeba było się tego nauczyć. Rzeźbię w drewnie, gipsie, glinie, tu też się rozwijam. Zarówno w zakresie zmysłu piękna w sztuce, jak i umiejętności manualnych.
Rozwój jest zatem ciągły. Każde zajęcie, bez względu na formę, daje rozwój i samorealizację. Czując, że robię to co lubię, w taki sposób w jaki robię, jestem szczęśliwy. Pieniądze, które na tym zarobie wystarczają z naddatkiem. Za mieszkanie 72 m2 płace, razem ze wszystkimi opłatami, internetem także 600 zł. Każdego miesiąca zostaje więc około 1000 zł, który wiadomo jedzenie itd. Zawsze te 400-500 zł mam takie, z którym "nie wiem co zrobić".
Tak to się u mnie właśnie przedstawia i tak mi dobrze, bo czuję, że się spełniam.

Utrzymam, choćby z tego względu, że w tym co robię pieniądz kręci pieniądz. Inwestując przykładowo w kolejne hodowle, sprawię, że zaczynając od głupich drewnojadów, których litr (około 250 sztuk) można kupić za 50 zł, przejdę w przyszłości do szarańczy, która sprzedaje się za 50 zł, ale za 20-30 sztuk. Więc dochody wzrosną i za jakiś czas nie będę dysponował 1500 zł, tylko przykładowo 3000 zł. Rozwijam się więc ciągle i poszerzam swoje możliwości.
A zastanów się jak mogę nie mieć czasu na inne pasje skoro to czym się zajmuję, zajmuję mi tak jak napisałem maksymalnie 72 godziny w miesiącu. Czasu mam więc, aż nadto i pozwala mi to realizować się w pasjach. Taniec industrialowy, działam też w klubie sportowym jako kierownik drużyny (kiedyś grałem w piłkę, dziś nie pozwala zdrowie, ale od sportu się nie oddalam). Ponadto moja największa pasja, to Rayne, dla niej mam najwięcej czasu. Skoki ze spadochronem? Unikam takich czynności, nie robie rzeczy, która mogą kosztować mnie życie, nie jestem ryzykantem. A co do wyjazdów, nie wyjeżdżam, jestem zatwardziałym domatorem i nawet wyjazd na weekend mnie drażni, nie lubię po prostu, lubię być tu gdzie mój dom.

Dobrze, że mam różne spojrzenia na ten temat, bynajmniej rodzi się okazja do dyskusji.