Jestem za, ale

1)tylko dla osĂłb w peÂłni Âświadomych i zdolnych wyraziĂŚ swojÂą wolĂŞ - nawet jeÂśli ktoÂś jest ciĂŞÂżko chory i wiadomo Âże cierpi, ale nie jest w stanie powiedzieĂŚ, lub przekazaĂŚ, Âże pragnie Âśmierci, powinien ÂżyĂŚ, bo nie wiadomo czy nie ma w nim woli do Âżycia.
2)tylko dla osĂłb nieuleczalnie chorych, dla ktĂłrych nie ma juÂż Âżadnych szans - jeÂśli ktoÂś cierpi, bo czeka dÂługo na przeszczep, czy zabieg, bo nie ma juÂż siÂły dalej siĂŞ leczyĂŚ itd, to o takÂą osobĂŞ nadal powinno siĂŞ walczyĂŚ nawet wbrew jej woli
3) tylko dla osób w okreœlonym wieku - pe³noletnoœÌ nie powinna byÌ kryterium. Nie oszukujmy siê, osiemnasto- czy dziewiêtnastolatek jest dojrza³y fizycznie ale niekoniecznie psychicznie, emocjonalnie i spo³ecznie. Mam 19 lat i nie uwa¿am siebie za osobê doros³¹, choÌ ludzie mi czêsto mówi¹, ze jak na swój wiek jestem raczej dojrza³a. Doros³y cz³owiek to taki, który ma ju¿ te swoje 25-30 lat, jest ju¿ samodzielny i wie czego chce w ¿yciu.
4) tylko w sytuacji gdy kaÂżdy przypadek jest rozwaÂżany indywidualnie - kaÂżda sytuacja jest inna i o moÂżliwoÂści eutanazji powinny decydowaĂŚ obiektywne, upowaÂżnione osoby a nie sam pacjent. Albo sÂądy, albo lekarze, albo jakaÂś komisja czy powoÂłana do tego instytucja.

MyÂślĂŞ, Âże sztuczne przytrzymywanie czÂłowieka przy Âżyciu, jeÂśli ta osoba tego nie chce, jest gÂłupotÂą. Tak samo jak gÂłupotÂą jest prosiĂŚ drugÂą osobĂŞ, Âżeby zadaÂła jej ÂśmierĂŚ.
Eutanazja - "zadanie Âśmierci osobie nieuleczalnie chorej umotywowane skrĂłceniem jej cierpieĂą". - Jestem przeciw.
Jeœli jednak jakiœ cz³owiek zosta³ odratowany np. z wypadku samochodowego, jest sparali¿owany, oddycha tylko dziêki maszynie itp. To moim zdaniem, jeœli ta osoba sobie tego nie ¿yczy, nie powinna byÌ podtrzymywana przy ¿yciu sztucznie. ŒmierÌ w tym przypadku bêdzie naturaln¹ rzecz¹, jako ¿e cz³owiek w niektórych sytuacjach nie jest w stanie prze¿yÌ, a inni ludzie nie wiadomo po co przed³u¿aj¹ jego cierpienia. Ludzie, jako istoty inteligentne powinni znaleŸÌ granicê, której nie mo¿na przekroczyÌ. Ani zadawanie œmierci ani sztuczne przytrzymywanie przy ¿yciu (tym bardziej bez zgody tej osoby!) nie uwa¿am za normalne.

Ostatnio edytowany przez Despair (2014-03-26 17:46:15)

Zdzichu, masz sporo racji i zgadzam siê z tym, co napisa³eœ. Tylko, ¿e skoro sam chcia³byœ eutanazji w takiej sytuacji, to postaw siê na miejscu tej bliskiej Ci osoby która by³aby niesprawna. Ty móg³byœ siê ni¹ zaj¹Ì, ale ona by cierpia³a bardzo i czu³aby siê ciê¿arem. Tak naprawdê to jest bardzo du¿e obci¹¿enie psychiczne dla opiekuna.
Czyta³am akurat ostatnio ksi¹¿kê na faktach "Proszê o prawo do œmierci". Czasami lepiej daÌ komuœ odejœÌ, pomimo ¿e jest to bardzo dla nas trudne.

Black_Rose_Lady napisał:

Przeciw - nie jestem panem niczyjego Âżycia i nie ja o tym decydujĂŞ...

Ale eutanazja polega na decyzji o sobie samym ,a nie o innych xD

Black_Rose_Lady napisał:

Darext, ale ktoÂś to musi wykonaĂŚ, tak? Co innego jak osoba, ktĂłra chce siĂŞ unicestwiĂŚ dokona tego sama, ale nie wolno obarczaĂŚ tym innych ludzi, to jest tez dla mnie swego rodzaju brak odpowiedzialnoÂści i przemyÂślenia sprawy....

Ten kto to wykonuje, nie jest tym ktĂłry o tym decyduje I owszem, nie moÂżna obarczaĂŚ tym ludzi, ale dla niektĂłrych taka swoista pomoc, nie jest Âżadnym obarczaniem Poza tym jak osoba ktĂłra jest np sparaliÂżowana, moÂże dokonaĂŚ tego sama?;_:

Ja uwaÂżam za moralnie nieuczciwÂą postawĂŞ w stylu "nie ingerujmy, bo wszystkie cierpienia zostaniÂą mu wynagrodzone po Âśmierci"albo "bĂłg tak chciaÂł, wiĂŞc musisz wytrzymaĂŚ".
Nie wyobraÂżam sobie powiedziec coÂś takiego osobie cierpiÂącej na ÂśmiertelnÂą chorobĂŞ czy sparaliÂżowanej w twarz.

Ostatnio edytowany przez Darxet (2014-03-31 13:34:20)

Problem eutanazji stan¹³ przed ludzkoœci¹ w wyniku rozwoju nauk medycznych. (w œredniowieczu z przyczyn oczywistych, nikt nie musia³ odpowiadaÌ na pytania w stylu: od³¹czyÌ dziadka od aparatury czy mo¿e jeszcze nie? ). Eutanazja jest powa¿nym dylematem etycznym i moralnym, który jest najczêœciej ca³kiem niepowa¿nie traktowany.
HumanitaryÂści wszystkich krajĂłw chcÂący ulÂżyĂŚ ludzkoÂści w cierpieniu, zwykle byli (i sÂą) jej najwiĂŞkszym zagroÂżeniem.
W krajach w których eutanazja zosta³a prawem dopuszczona, szybko dosz³o do nadu¿yÌ, oraz do nadinterpretacji samego pojêcia eutanazji. Rozszerzono to prawo na osoby niepe³noletnie, a w tej chwili trwa dyskusja nad objêciem prawem do eutanazji osób cierpi¹cych psychicznie (np. w g³êbokiej depresji), oraz w podesz³ym wieku. W ten sposób eutanazja staje siê norm¹ kulturow¹. Wszystko w imiê szczytnych idei humanitaryzmu.
Jan PaweÂł II ostrzegaÂł przed cywilizacjÂą Âśmierci i to jest wÂłaÂśnie cywilizacja Âśmierci (a wÂłaÂściwie jeden z jej elementĂłw).
Niestety nasz œwiat zaczyna pogr¹¿aÌ siê w moralnej kloace, niektóre indywidua próbuj¹ce uchodziÌ za autorytety, usi³uj¹ zakwestionowaÌ wszelkie normy etyczne, stroj¹c siê przy tym w szaty liberalnych progresistów.
Nie moÂżna od tak, legalizowaĂŚ eutanazji na Âżyczenie, co nie oznacza Âże jestem jej konsekwentnym przeciwnikiem.
Ka¿dy taki przypadek musi byÌ traktowany indywidualnie i z ca³¹ powag¹, a ka¿da decyzja w takiej sprawie musi tylko i wy³¹cznie dotyczyÌ tej jednej sprawy.

Ostatnio edytowany przez Dr. Hackenbush (2014-04-18 10:13:43)