Ja jakieś 4(2006  ) jak nie wcześniej  lata temu zaczęły mnie powoli fascynować mroczne rzeczy. Usłyszałam wtedy piosenki Evanescence. Potem dałam spokój i fascynacja szybko zasnęła. Ponownie zaczęłam się tym fascynować gdy zaczęłam słuchać metalu. jakoś hmm??? 1,5 roku temu. Zaczęłam słuchać SOAD itp. Mój brat mnie natchnął. Właściwie ja od dzieciństwa mnie jakieś czarne charaktery w filmach interesowały, bajki o potworach. pamiętam jak błagałam tate żeby mnie opowiadał bajki z nieszczęśliwym zakończeniem i bajki o duchach   Malutkimi kroczkami wszystko szło ale na początku roku 09 jakoś poczułam specjalna więź z kolorem czarnym. Zaczęłam się ubierać w czarne rzeczy. Wytrzymałam tydzień, bo debilki z klasy zaczęły gadać, ze emo jestem Dałam spokój i ubierałam się tak od czasu do czasu. Pod koniec roku szkolnego znów wróciło. Pod koniec zeszłych wakacji zaczęłam się bardzo często na czarno ubierać. W październiku już było wszystko we mnie nakręcone na maxa. Wywaliłam wszystkie kolorowe rzeczy. Zostawiłam głównie czarne rzeczy, czerwone, bordowe, i białe.  Moja  blada cera wreszcie się przydaje:))) Chociaż kiedyś ubierałam się na kolorowo  ale czarny był od 4 kl podstawówki moim lubionym kolorem.  Jak wspomnę sobie swój dawny styl to mi niedobrze. choć zawsze był on dość elegancki:) Czego ja kiedyś słuchałam sam pop, r&b i hip hop. Nienawidzę się za to.  Moja mama wciąż teraz próbuje mnie namówić na różową czapeczkę   ale ona już się zorientowała, że teraz moje ubrania to tylko czarny. Oczywiście moje 2 ciocie i wujek naoglądały się tv i naczytały gazet i biadolą coś o emo. jak ja emo nie nawidzę:/  Ja też często zmieniałam styl teraz wiem, ze to już koniec a może dopiero początek.
Mnie życie zmieniło. Ja się zmieniłam. Teraz jestem bardziej sobą...

Wszystko zaczęło się w 2006 roku. W wakacje usłyszałam przez przypadek piosenkę zespołu HIM. Po dwóch dniach miałam już całą dyskografię tego zespołu. Zaczęłam słuchać zespołów takich jak Green Day, P.O.D., Avril Lavigne czy Good Scharlotte. Po jakimś czasie doszedł Linkin Park. Z czasem zaczęłam ubierać się jak typowa metalówa i słuchać Trash i Black metalu. I tak do 2008 roku. W końcu zdecydowałam, że to nie dla mnie, że wolę coś bardziej melodyjnego i spokojniejszego. Folk i Viking metal sprowadził mnie na "lżejszy" tor. Później już tylko chwila nieuwagi mogła sprawić, że z tego toru spadłam na tor zwany "gotyk". I tutaj pozostałam. Muzyka odpowiada mi strasznie, nie mówiąc już o stylu ubierania i życia.

W dzieciństwie rodzice wychowywali mnie na połączenie rockowca z punkowcem. Potem mama zainteresowała się ezoteryką i wróżeniem, a tata malował obrazy jak Z.Beksiński i mówił mi o ateizmie.
W 2003 roku,mając lat 13,po prostu już przestałam rozumieć te wszystkie szare, bure dzieciaki wokół. Takie spokojne,ułożone, o prostym światopoglądzie, gadające o głupotach. Byłam inna.
Zainteresowałam się wampiryzmem i stałam się tym, kim jestem od tamtego czasu.
Chociaż przechodziłam przez te przeszło 7 lat wiele etapów. Od nihilizmu poprzez dekadentyzm...
Generalnie zawsze kręciło mnie to,co "mroczne", tyle że jak byłam nastką, to jeszcze nie umiałam tego tak dobrze określić, "co jest mroczne", "co to znaczy mroczne". To przychodzi powoli, z odkrywaniem wszystkiego i doświadczaniem. Nie ma nic fajniejszego w życiu niż podróż przez całą gamę światopoglądów i odnajdywanie siebie.

Cieszę się, że gotyk budzi coraz większe zainteresowanie.
Że takie gówniane pomysły jak subkultura emo czy to wszechobecne dresiarstwo nie zamyka ludziom oczu. Że mają swój gust i prędzej czy później trafiają na gotyk i odnajdują się w tym, nie jest to ich przelotna fascynacja, tylko zostają tu, współtworzą to.

Pewnego, słonecznego...wróć xD A więc poszłam do swojej koleżanki robić prace na jakiś przedmiot (było to dawno, nawet nie pamiętam na jaki) Gdy skończyłyśmy ona póściła pewną piosenkę. Pamiętam jak bardzo mi sie spoobała i pamiętam emocje jakie we mnie wzbudziła. Zstanawiałam sie jaki to gatunek muzyczny, chociaż nie znałam nawet nazwy wykonawców tejże piosenki. Po jakims czasie zapomniałam o niej. Aż do pewnego czasu. Z jakieś półtora roku temu męczyłam się, aby zrobić prace z plastyki. Nie miałam wogóle weny twórczej. Zapytałam się koleżanki, czy zna jakiś fajny zespół z pożadną muzyką. A więc dała mi linka do piosenki Within Temptation Swan Song (kojażycie może?). Bardzo spodobała mi się ta piosenka. Przypomniałam sobie tamtą. Pewnie dlatego, że wokalistka miała taki sam głos. Przesłuchałam jeszcze parę ich piosenek i natafiłam na See Who I am. Była to ta sama, którą poznałam wtedy u koleżanki. Dowiedziałam się jaki gatunek gra Within Temptation. Jak sie okazało, że gotyk starałam się znalezć jeszcze jakieś zespoły wykonujące ten gatunek. Ostatnio żadko słucham piosenek Within Temptation, może dlatego, iż polubiłam inne zespoły. I tak oto się zaczeło. Lubię mrok. Czuję go w sobie

A to szkoda, nie pamiętam co się działo przed moim urodzeniem, ale po od Praktycznie zawsze mam widok na plakat Mansona, " ten pan jest taki pomalowany"..

Nocturna, z mojej i z Twojej historii wynika, że starsi bracia przyjaciółek się przydają

Hehe, a jednak co osoba, to inna historia. Można by napisać socjologiczną pracę na temat skłonności do zainteresowania gotykiem, ciekawe, co by z tego wynikło.