Mazowieckie.

świętokrzyskie, z tego co widzę to Bolków jest lekko na zachód od Wrocławia(południowo zachodnia część Polski). Ee, to nawet bym pojechał... Ale jak będę dorosły, bo rodzice mnie nie puszczą... Mam 16  lat

ja też pojadę na pewno, tak samo jak do Tokio i Camden *_*
ode mnie się tam jedzie może z 5 godzin... może tata by ze mną i jechał

A ja na 98% będę na CP w 2011
oł jeee

Deathboy a skad dokladnie jestes? Bo ja tez mieszkam, yyy, urodzilem sie i wpadam od czasu do czasu do swietokrzyskiego. A powracajac do tematu to zawsze interesowal mnie ten styl. Odkad pamietam lubilem cmentarze, nie sluchalem jeszcze takowej muzyki, ale pociagala mnie ta czern, ten styl i tok myslenia....a potem pierdolnęło jak lawina

O jeny...cóż za koincydencja, mój dom znajduje się pomiędzy cmentarzem rzymsko-katolickim a dawnym cmentarzem żydowskim. To chyba jednak działa na psychikę.
W czasach gdy jeszcze chodziłam do podstawówki cmentarz był takim placem zabaw. Graliśmy w podchody i w chowanego, a w zimie rzucaliśmy się śnieżkami zza mogił. Makabryczne, ale prawdziwe. Chyba nie do końca jeszcze rozumieliśmy gdzie się znajdujemy. Ale zabawy skończyły się, kiedy mój kolega złamał sobie rękę o kant grobu, i o wszystkim dowiedziała się ucząca nas siostra zakonna. Wyzwała od szatanów i zabroniła chodzić po cmentarzu.
To nie tak, że to byłam tylko ja, pół mojej szkoły wracało przez cmentarz do domu, a jednak do gotyku ciągnie niewielu. Cóż, cmentarz w pobliżu to nie wszystko...

aaa ja mam daleko do cmentarza o.o

Ja mam w swoich mieście z kilka cmentarzy, ale wszytskie są te nowe, czyli typowe.
A właśnie, chyba nie pisałam, ostatnio byłyśmy z dwoma przyjaciółkami na cmentarzu, późno było i ciemno jak w dupie murzyna
Na początku się bałyśmy,  gdyby nie przejeżdżające samochody z oddali to byłaby kompletna cisza. Przeszłyśmy ten cmentarz, wyszłyśmy za bramę z mokrymi gaciami (xd) i weszłyśmy z powrotem. Tym razem podeszłyśmy do krzyża, żeby się normalnie pomodlić, czułyśmy się nieswojo przychodząc na cmentarz tylko dla adrenaliny.
Ale przeżycia wspaniałe, mimo, że cały strach to nasza wyobraźnia.
Ale cmentarze inspirują, ostatnio to odkryłam gdy pojechaliśmy na ten sam odwiedzić grób mojej babci. Doznałam olśnienia i mam pomysł na powieść (znowu)

Oprócz tego w Rybniku jest mały cmentarz, stary, z tymi pięknymi krzyżami. Dwa razy obok niego przechodziłam. W innym sąsiednim mieście tez jest.