Jeśli chodzi o ukrywanie siebie i wygląd "dostosowany do społeczeństwa" cierpiałam przez to przez długie 18 lat.
Bo do szkoły nie można się malować, bo nauczyciele zwracają uwagę na taki wygląd i źle patrzą na to, bo zachowanie obniżone itd. Czułam się jakbym nie była sobą, miałam kompleksy, wiecznie coś mi w moim wyglądzie nie pasowało.
Nie mam zamiaru znowu się w taki sposób dostosowywać. Fakt, nie należę do nieprzyzwoicie bogatych, jak słusznie zauważył Dr. Hackenbush, tych którzy mogą sobie pozwolić na to by ciągle tak wyglądać. Od dłuższego czasu pracuję jako hostessa. Do pracy wkładam gładką, białą bluzeczkę, pazokcie maluję w łagodny french, robię bardzo delikatny makijaż, zdejmuję całą biżuterię, o zgrozo, maluję usta na różowo i robię z siebie grzeczniutką, sympatyczną, szarą myszkę. Aż żal serce ściska jak patrze na siebie w lustrze, no ale tego się nie przeskoczy, czasami trzeba schować dumę w kieszeń i się dostosować. Ale poza pracą, wszędzie, nawet na imprezach rodzinnych, czy choćby idąc nie do pracy a tylko do biura po wypłatę czy cośtam załatwić, ZAWSZE wyglądam jak mi się podoba. Nie przejmuję się nikim ani niczym, maluję usta na czarno-fioletowo, ubieram sie na czarno od stóp do głów i obwieszam toną biżuterii.
Odkąd wyszłam ze skorupki i przestałam się chować ze swoim stylem czuję się o niebo lepiej, zachowuję się inaczej. Wreszcie jestem sobą, mam więcej pewności siebie, czuję się dobrze w swojej skórze, łatwiej mi nawiązywać nowe znajomości, rozmawiać z ludźmi. Nie wyobrażam sobie by znowu do tej skorupki wrócić na stałe.

Baudelaire napisał:

Ale mimo wszystko ciągle ta myśl... idziesz ulicą, jedziesz tramwajem, autobusem, siedzisz w klubie, w pracy, mijasz ludzi i spotykasz ich na co dzień a tak naprawdę nie wiesz co w nich siedzi, jacy są tak naprawdę, co ukrywają przed światem, jak daleko zagłębili się we własny mroczny świat...

Mało mnie interesuje „mroczny świat”, mijanych przechodniów. Zakamarki ludzkiej duszy to temat na kozetkę u psychologa. Wątpię też czy ich (przechodniów) „mroczny świat” jest naprawdę mroczny, czy raczej przeładowany frustracją, gniewem i rozczarowaniem wobec świata, stąd depresje, samobójstwa, lub zbrodnie w afekcie. W moim subiektywnym odczuciu mroczny świat to coś zupełnie innego. W związku z tym że są to moje prywatne odczucia nie będę się nad nimi rozwodził.

Baudelaire napisał:

Nie chciałbyś takich bytów, mimo szczerych chęci. Jeśli nie miałeś wcześniej styczności to nie życzę nikomu. Każdy najmniejszy nawet byt jest groźny.

Byt jest tym co istnieje, nie nazwę zatem bytem czegoś czego nie widzę, czego istnienia nie odczuwam i co jest nie potrzebne dla wyjaśnienia czegokolwiek.
Nasz świat jest światem materialnym i wszystko wskazuje na to że to co niematerialne istnieć nie może, przyjmijmy jednak że się mylę, że może istnieć coś takiego jak byt niematerialny.
Jaki zatem wpływ na materialny świat, może mieć niematerialny byt?
Jaka między nimi zachodzi interakcja?
Dlaczego coś co jest niematerialne, miało by być dla nas groźne?
Jako poszukiwacz prawdy, chciałbym zobaczyć jakąś manifestację ektoplazmy, tańczące elfy, czy ducha zeszłorocznych świąt, coś do czego mógłbym się jakoś ustosunkować.
Jednak nic z tego.
Dlatego uważam że cała metafizyka to rozpaczliwa próba wypełnienia otaczającej nas pustki.
Daremna, dodam, bo nie trzeba nam duchów, czy demonów aby ją wypełnić.

Baudelaire napisał:

Nie ma aniołków

Uwaga. Niektórzy na tym forum w nie wierzą.

Ostatnio edytowany przez Dr. Hackenbush (2014-05-22 15:38:13)

Z jednej strony mogłabym wejść w dyskusję i odpowiedzieć tak, jak czuję. Ale ponieważ uważam to za bezcelowe to pozostanę przy odpowiedzi, iż każdy ma swój własny osąd i swoje własne zdanie. I ja to szanuję.
W razie jakichkolwiek pytań i ewentualnej chęci kontynuowania dyskusji- zapraszam już prywatnie.

Ja też nie chcę dyskutować na temat metafizyki, wierzeń itp. Każdy po latach wykształcił swoje ja i uważa inaczej. Ja swoje widziałem mimo, że jestem młodą osobą. Uważam po prostu, że nie należy kryć się zewnętrznie ze swoim ja. Rozumiem pracę, ale reszta "okazji" nie musi być obfita w okłamywanie samego/samej siebie (jak ładnie napisała to Silminyel) .

Masz rację że dyskusja ma na celu wymianę poglądów, ale niekoniecznie po każdej dyskusji należy dochodzić do jakiś wniosków. Nie chodzi też o to by przekonać rozmówcę do swoich racji, takie rzeczy praktycznie się nie zdarzają. W takiej dyskusji, w takim sporze o jakim tu mowa, należy przede wszystkim bronić tego w co się wierzy, należy utwierdzać się we własnych przekonaniach, niestety nie wszyscy to potrafią.
W minionych wiekach ludzie ginęli za swoją wiarę, my dziś, nie potrafimy naszych przekonań obronić nawet w dyskusji.
Deathboy trafił prawie w sedno kiedy napisał (w innym wątku) „wytykam błędy rozumowe materialnym racjonalistom.” tylko że wcale tego nie robi.
A odbijanie piłeczki to pejoratywne określenie wymiany poglądów.

Ostatnio edytowany przez Dr. Hackenbush (2014-05-23 17:06:06)

Nie mam żadnych powodów by nie lubić Deathboy`a, czy kogokolwiek na tym forum.
Myślę inaczej, mam inne poglądy i nie zamierzam za to nikogo przepraszać.

adamwilliams, mam takie samo podejście. Teraz się cieszę, że przez dłuższy czas będę miała robotę, w której nikt się nie czepia mojego wyglądu. A jeżeli muszę gdzieś wyglądać normalnie, miłym odczuciem jest dla mnie to, że mam na sobie zawsze coś, czego nie zdejmę, a co wyraża mnie - tatuaż.