Mądrzy ludzie nazywają to chorobą sierocą.

Nie to, że nie lubię, ale żyję średniowieczem, urodziłem się nie w moim czasie. Do przytulenia trzeba coś czuć. Jak mnie kolega/koleżanka dotknie w kolano, ramię (no czasem się zdarzy jak się chodzi do szkoły, normalne ) to się na nich patrzę spod byka i szybko cofają ręce

NKienawidzę jak ktoś nieznajomy mnie dotyka, nawet przez przypadek, np. w autobusie, brr...

Ja tam znam mojego chłopaka od podstawówki, ale jak się związaliśmy to był pewien czas "ograniczonego dostępu". Przytulanie - owszem, ale nic po za tym. Dopiero jak mnie po raz pierwszy pocałował to się przełamałam i się od przytulania itp. nie może mój chłopak z mojej strony odpędzić (a ja z jego).

Też tak mam. Najczęściej w ramach okresu.

Thera Santoryn napisał:

Cóż, każdy na coś choruje.  Ja np. mam zmiany nastrojów, raz jestem agresywna, innym razem śmieje się jak głupia jeszcze innym płaczę i mam doła.

Czyżby dojrzewanie?

Albo tabletki antykoncepcyjne. Po nich mi odbija niemiłosiernie. ^^

Jak mi kiedyś dziewczyna powiedziała, że brała, to ja takie oczy i: A po co?
Myślałem, że chciała od nich schudnąć, bo nie śmiałem twierdzić, że mnie zdradziła, bo my nie jesteśmy w aż tak bliskich kontaktach.
Szczęściem okazały się żartem.
"-(...)stwierdzono wręcz niepoczytalną skłonność do okrucieństwa, agresji, gwałtownych wybuchów gniewu, a także wybujały temperament.
- U każdej baby można stwierdzić coś takiego - Zadrwił Geralt." Ostatnie Życzenie